Krakowski Salon Poezji Anny Dymnej w Pile
Piotr Machalica i Piotr Borowski
Tuwim liryczny... i nie tylko - program poetycki
17 marca 2017, godz. 18.00
bilet: 20 zł
Sala Miejska, ul. Dąbrowskiego 8
Po programie spotkanie autorskie.
Program "Tuwim liryczny… i nie tylko" to spotkanie z poezją Juliana Tuwima. Wiersze Mistrza zabrzmią w interpretacji dwóch wspaniałych aktorów: Piotra Machalicy i Piotra Borowskiego. W programie znalazły się utwory wybrane przez samych aktorów, którzy zabiorą publiczność w pełen emocji i namiętności świat poezji jednego z najważniejszych twórców dwudziestolecia międzywojennego.
Będzie nastrojowo i lirycznie, ale także bardzo przewrotnie, z dużym dystansem i słynnym humorem.
Tuwim liryczny... - o miłości, namiętności, tęsknocie
i nie tylko - przewrotny, prowokacyjny, z poczuciem humoru, a czasem przyprawiający o rumieńce...
Julian Tuwim oprócz znanych wszystkim wierszy pisał także teksty kabaretów, skeczy, wodewili i piosenek. Erudyta z błyskotliwym poczuciem humoru tworzył zarówno utwory przyprawiające damy o szybsze bicie serca, jak i o palący twarz rumieniec – jeśli trafiło im się wysłuchać dzieł z mniej „szkolnego” repertuaru mistrza gry słów.
Akompaniować im będzie Grzegorz Rychlik. Całość potrwa około 70 minut.
Miłośników Juliana Tuwima przekonywać do przyjścia nie trzeba. Niezdecydowanych niech przyciągną nazwiska Machalica i Borowski, bo to klasa sama w sobie.
Julian Tuwim (ur. 13 września 1894 w Łodzi, zm. 27 grudnia 1953 w Zakopanem) – polski poeta żydowskiego pochodzenia, pisarz, autor wodewili, skeczy, librett operetkowych i tekstów piosenek; jeden z najpopularniejszych poetów dwudziestolecia międzywojennego. Współzałożyciel kabaretu literackiego "Pod Picadorem" i grupy poetyckiej "Skamander". Bliski współpracownik tygodników "Wiadomości Literackie" i "Cyrulik Warszawski". Tłumacz poezji rosyjskiej (m.in. Aleksandra Puszkina), francuskiej, niemieckiej oraz łacińskiej. Autor popularnych wierszy dla dzieci, m.in. Lokomotywa, Ptasie radio, Pan Hilary, Słoń Trąbalski, Bambo.
Podpisywał się ponad czterdziestoma pseudonimami, m.in. Oldlen, Tuvim, Schyzio Frenik, Jan Wim, Pikador, Roch Pekiński, Owóż, Czyliżem, Atoli, Wszak.
Znany był ze swojego specyficznego humoru objawiającego się bystrością umysłu i świeżością. Świeżości tej szukał najczęściej w języku – głównym orężu modernizmu, a szczególnie postmodernizmu. Swe badania językowe rozpoczął od nauki esperanto jeszcze w latach gimnazjalnych. W późniejszych badaniach nad językiem tworzył neologizmy. Podobnie jak B. Leśmian, A. Wat i S. Młodożeniec, tworzył tak zwany język pozarozumowy (zaum), którego poznanie miało być aprioryczne i zgodne ze skojarzeniami każdego odbiorcy. Próby te wyraził w Słopiewniach.
Poezja Tuwima uważana jest za jedną z najtrudniejszych ze względu na częste gry słów, zwielokrotnienia znaczeń jednego wyrazu poprzez inne, nie zawsze jasne podkreślenia niektórych słów w zdaniu, jakby było ono niedokończone. Ogromna giętkość i błyskotliwość tego języka przyjmuje często koloryt humorystyczny, jak w Balu w Operze. Słowa przyjmują cechy opisywanej rzeczywistości (np. mistrzowsko zastosowana została rytmika i szelest polskich słów w Lokomotywie, przez co jest to wiersz - onomatopeja).
Oprócz dzieł charakteryzujących się niebywałym pięknem i kulturą słowa, Julian Tuwim tworzył także wiersze pisane językiem potocznym, czy wprost wulgarnym (np. "Do prostego człowieka" czy "Wiersz, w którym autor grzecznie, ale stanowczo uprasza liczne zastępy bliźnich, aby go w dupę pocałowali").
Jedynym właścicielem autorskich praw majątkowych wszystkich utworów poety oraz jego siostry Ireny Tuwim-Stawińskiej jest Fundacja im. Juliana Tuwima i Ireny Tuwim, założona w 2006 r. przez córkę Tuwima Ewę Tuwim-Woźniak.
